de Landstorm
"De landstorm is een leger van bewapende burgers dat opgericht werd ter ondersteuning van het reguliere leger. Tijdens de Napoleontische Oorlogen (eind 18e, begin 19e eeuw, MT) werd door onder meer Nederland het bevel gegeven aan de mannelijke burgerbevolking om zich te organiseren en te bewapenen. Uit de notabelen van de gemeenschap werden officieren gekozen. In enkele gevallen werden wapens en uniformen uitgereikt, maar veelal dienden de burgers zelf hun wapens mee te nemen; wel werden vaak rangonderscheidingstekens voorgeschreven. De landstormbataljons namen gedurende de bevrijdingsoorlog van 1813-1814 veelvuldig deel aan het belegeren van Franse garnizoenen. Na de overwinning op Napoleon werd de Landstorm opgeheven. Tijdens de Belgische opstand in 1830 werd de landstorm opnieuw opgeroepen. Deze is echter niet in actie gekomen en werd na 1832 weer ontbonden. Vanwege de oorlogsdreiging die voorafging aan de Eerste Wereldoorlog, vaardigde de minister van oorlog H. Colijn op 7 maart 1913 een nieuwe legerwet uit en richtte hij de landstorm op, maar in tegenstelling tot hun 19e-eeuwse voorgangers waren deze eenheden volledig geüniformeerd en bewapend als het reguliere leger. Deze reserve-eenheden zijn ook niet in actie gekomen omdat Nederland neutraal was in deze oorlog. Deze landstorm, die bestond uit vrijwilligers tot 40 jaar en uit ex-leden van de landweer en landmilitie, heeft voortbestaan tot aan de Tweede Wereldoorlog en enkele speciale takken zelfs tot 1942."